ບົດນີ້ ຍັງເວົ້າເຖິງບາງດ້ານຂອງການຊົມໃຊ້ຄໍາສັບ ໃນພາສາລາວ ທີ່ເປັນຂໍ້ຖົກຖຽງ ລະຫວ່າງການຖືເອົາຄວາມ ຊິນເຄີຍ (ຂອງຜູ້ໃຊ້ເອງ ຫລື ເຄີຍຜ່ານລະບົບການຮຽນ ໃນໄລຍະປະຫວັດສາດໃດໜຶ່ງ) ກັບຫລັກການປາກເວົ້າ ແລະ ຂີດຂຽນ (ຫລັກໄວຍາກອນ) ທີ່ພວມໃຊ້ເຊິ່ງໄດ້ ກາຍເປັນບັນຫາໜຶ່ງ ເຮັດໃຫ້ປະກົດມີປະກົດການ ໃນການໃຊ້ (ຄຳສັບ) ໃນພາສາລາວພວກເຮົາ ໃນໄລຍະປັດຈຸບັນ ມີຄໍາຈຳນວນໜຶ່ງ ຍັງຂາດຄວາມເປັນເອກະພາບ ເປັນຕົ້ນ ໃນບົດນີ້ ຂໍຍົກເອົາຄຳ: ອະນຸລັກ/ ອະນຸຮັກ ມາສຶກສາ ຮ່ວມກັນ.
ເຖິງຢ່າງໃດ ກໍ່ດີ, ຈິດໃຈຂອງຜູ້ຂຽນ ທີ່ນໍາມາສຶກສາຮ່ວມກັນນີ້ ບໍ່ໄດ້ມີເຈຕະນາອື່ນໄກ ທີ່ນອກເໜືອໄປກວ່າການນໍາເອົາຄຳຄິດຄໍາເຫັນຈາກສັງຄົມຈໍານວນໜຶ່ງທີ່ຍັງມີຂໍ້ຖົກຖຽງ ເພື່ອສະແຫວງຈຸດຮ່ວມ ໃຫ້ສາມາດຍອມຮັບນໍາກັນໄດ້ ແລະ ອາດເປັນສ່ວນປະກອບເລັກນ້ອຍໃຫ້ແກ່ການຄົ້ນຄວ້າຂອງພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ຍ້ອນວ່າ ພາສາລາວ ເປັນຂອງຄົນລາວທຸກຄົນນັ້ນເອງ.
ໃນຄວາມເປັນຈິງ ດ້ານພາສາສາດຂອງໂລກນັ້ນ, ບັນດາປະເທດກໍ່ລ້ວນແຕ່ ມີຈຸດພິເສດພາສາແຕກຕ່າງກັນ ແລະ ມີບາງອັນໃນດ້ານຫລັກການຄ້າຍຄືກັນ.
ຄໍາສັບທີ່ເປັນຮູບຂຽນຕ່າງກັນ, ໃກ້ຄຽງກັນອາດຈະມີຫລາຍຄໍາ ທີ່ມີຄວາມໝາຍຄ້າຍຄືກັນ, ຄືກັນ, ເຫລື່ອມກັນ ແລະ ຕ່າງກັນ, ທັງນີ້ກໍ່ຍ້ອນການປະດິດສ້າງເພື່ອຕອບສະໜອງກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃນຂະບວນວິວັດ ຂອງສັງຄົມ.
ໃນພາສາລາວກໍ່ເຊັ່ນດຽວກັນ ອາດຈະມີຄຳສັບຈໍານວນໜຶ່ງ ທີ່ມີຮູບການຮຽນໃກ້ຄຽງກັນ, ຕ່າງກັນ… ມີຄວາມໝາຍ ອັນດຽວ, ຄ້າຍຄືກັນ (ໃຊ້ແທນກັນບໍ່ໄດ້) ແລະ ອາດຕ່າງກັນຂາດຂັ້ນ. ບາງຄໍາເໝາະສົມ ແລະ ນິຍົມໃຊ້ ໃນການປະພັນ ໃນບົດປະພັນຄໍາຮ້ອຍກອງ (ກະວີ), ບາງຄໍາກໍ່ນິຍົມໃຊ້ເວົ້າ ແຕ່ບໍ່ໃຊ້ຂຽນ ແລະ ອື່ນໆ, ຖືເປັນຄວາມ ອຸດົມສົມບູນໃນຄັງສາງວັດຈະນານຸກົມ…
ສໍາລັບຄໍາທີ່ຍົກຂຶ້ນ: ອະນຸລັກ ແລະ ອະນຸຮັກ ເຊິ່ງຕາມການສັງລວມ ການຊົມໃຊ້ໃນຕົວຈິງຂອງພາກສ່ວນ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ເຫັນວ່າສັງຄົມ ໃຊ້ຄໍາ:ອະນຸລັກ ຫລາຍກວ່າ (ຕາມເອກະສານ ແລະ ຄຳເຫັນໃນບັ້ນສໍາມະນາ ວິຊາການ ການໃຊ້ພາສາລາວ ໃນສື່ມວນຊົນ).
ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ດີໃນສອງຮູບຂຽນນີ້ ມັນກໍ່ມີຄວາມໝາຍດຽວກັນ, ແຕ່ການບັນຈຸໄວ້ ໃນວັດຈະນານຸກົມນັ້ນແມ່ນຮູບ: ອະນຸຮັກ ເຊິ່ງຈະອາດຈະມີການເວົ້າຄືນ ຈະຮັກສາໄວ້ສອງຮູບຂຽນ ຫລື ແນວໃດ ກໍ່ຍັງເປັນເລື່ອງອະນາຄົດ ດ້ານວິຊາການ ທີ່ພວມຊອກຫາຈຸດຮ່ວມ ທີ່ເຫັນວ່າ ເໝາະສົມ, ສົມເຫດສົມຜົນ ໃນດ້ານຫລັກການ (ພາສາສາດ) ແລະຄວາມຊິນເຄີຍຂອງສັງຄົມ.
ດັ່ງນັ້ນ, ຈຶ່ງນໍາພາສຶກສາຮ່ວມກັນ ຄືດັ່ງນີ້ແລ, ຜິດພາດປະການໃດ ຂໍອະໄພນໍາຜູ້ຮູ້, ຜູ້ຊ່ຽວຊານ ແລະ ພີ່ນ້ອງທຸກຄົນມານະໂອກາດ ນີ້ດ້ວຍ, ພໍ້ກັນໃໝ່ບົດຕໍ່ໄປ.
ທີ່ມາ: ຂປລ
Hits: 59
